Het regime is wanhopig en de veiligheidsregio denkt boven de wet te staan.
Elke week tijdens het koffiedrinken wordt de joker gespeeld – de noodverordening en sinds kort dan ook artikel 184 van strafrecht, het opzettelijk niet voldoen aan een bevel of vordering.
Hier worden een aantal strafbare feiten door de veiligheidsregio gepleegd.
Ten eerste kan je niet zomaar een noodverordening afkondigen. Deze is immers ontworpen voor de meest unieke en accute omstandigheden die je kan bedenken en aangezien het regime faalt om voldoende aan te tonen dat buiten vertoeven een extreem gevaar betekent voor de volksgezondheid kan dit dus onmogelijk rechtmatig ingezet worden. Op meervoudige verzoeken aan het RIVM en het OMT om alle informatie te overleggen die zouden kunnen aanduiden dat dit extreem acute gevaar zich weldegelijk voordoet is geen gehoor gegeven.
Ten tweede is het al helemaal niet de bedoeling om een vreedzame demonstratie te ontbinden middels een noodverordening. Demonstreren is een grondrecht en weegt zwaarder dan de suggestieve modellen van Jaap van Dissel en het verlangen van het regime om ons systematisch de mond te snoeren.
Vandaag zag ik iets nieuws. Gebiedsverbod voor de demonstranten met als toelichting dat er sprake is van ernstige verstoring van de openbare orde.
Laten wij even heel duidelijk zijn. Vreedzaam demonstreren is de openbare orde en voldoet daarmee aan de verplichting die de overheid heeft om demonstreren doorgang te bieden en bovendien verder te faciliteren. Het onderwerp van demonstreren is hierbij niet relevant.
Wat de politie en ME doet in opdracht van de driehoek is dus deze openbare orde ernstig verstoren en daarbij ook nog meerdere grondwetten te schenden om een einde te maken aan een demonstratie.
Nederland heeft de spelregels veranderd en denkt met eigen invulling van de wetten en aanvullingen op dezelfde wetten het spel te bepalen. Dit is echter niet rechtmatig en strafbaar.
Artikel 94 van de Grondwet, de internationale wetten die in dit geval de rechten van de demonstranten bewaakt wegen ten alle tijde zwaarder dan de nationale wetten.
Conclusie – het regime maakt zich schuldig. Wij staan in ons recht en nu wordt het tijd dat het echte recht gesproken gaat worden.