Vrijheid van Meningsuiting versus Woke-Cultuur

Het recht op vrije meningsuiting moet worden beschermd, zelfs als die mening controversieel of onpopulair is.

Censuur van meningen over bijvoorbeeld klimaatverandering kan een gevaarlijk precedent scheppen waarbij de media en overheid het recht krijgen om te bepalen welke standpunten mogen worden geuit en welke niet. Dit leidt tot een zorgwekkend scenario waarin machtige media-instanties kunnen dicteren wat als ‘waarheid’ wordt beschouwd, waardoor het kritisch denken en debat, dat essentieel is voor een gezonde democratie, wordt ondermijnd.

Het zal ook leiden tot een ‘echo-kamer’-effect, waarbij mensen alleen worden blootgesteld aan meningen die hun eigen overtuigingen bevestigen, waardoor polarisatie en verdeeldheid worden vergroot.

Alleen door ruimte te geven aan verschillende meningen, kan een constructieve dialoog ontstaan waarbij feiten en wetenschappelijk bewijs de overhand hebben.

Dit fanatieke activisme omtrent klimaat maakt onderdeel uit van de woke-cultuur.

Woke is feitelijk gezien een vorm van moreel absolutisme. In een poging om de ‘schijn’ van sociale rechtvaardigheid te bevorderen, kan er een tendens ontstaan om bepaalde standpunten als moreel superieur te beschouwen en afwijkende meningen te veroordelen. Dit kan leiden tot een gebrek aan open dialoog en een verminderd vermogen om van elkaar te leren en te groeien.

Dit leidt tot de cancel-cultuur.

De woke-cultuur kan zelf weer leiden tot een focus op symbolische in plaats van substantiële verandering. Het draait meer om een display van deugen dan daadwerkelijk tastbaar bij te dragen aan het oplossen van problemen en als er ‘oplossingen’ geopperd worden dan zijn deze over het algemeen zeer communistisch en/of marxistisch van aard. Een levensgevaarlijke ideologie dat honderden miljoenen doden op z’n geweten heeft.