Het dagboek van Melissa Kampers – 15, 16 en 17 oktober 2021

15, 16 en 17 oktober 2021

Het weekend is weer aangebroken, maar voor mij voelt het niet zo. Ik zit in een nachtdienst cyclus en ontferm me over de mensen die hulp nodig hebben. Dat is mijn werk, ervoor zorgen dan mensen goed door calamiteiten heenkomen door te coördineren. Zulke nachtdiensten zijn goed om even afstand te nemen van de drukte in het dagelijks leven. Je slaapt overdag en leeft in de nacht. Het geeft je een ander perspectief dan mensen die nooit een dag in de nacht hebben gewerkt. 

Ik ben helemaal van de andere perspectieven. Zo heb ik ook een afwijkend perspectief als het gaat om geslacht want als transvrouw geboren als jongen en nu als vrouw zie ik de nuances van beide kanten, maar uiteindelijk ben ik gewoon mezelf en daar ging het mij ook om. Mijn keuzes en mijn gevoel. Een zelfstandig nadenkend mens die voorbij de labels gaat en haar hart volgt. 

Zo ook met de keuze om mij niet te vaccineren in deze corona crisis. Ik heb de voordelen en nadelen bekeken. Ik heb de feiten bestudeerd en de mensen beoordeeld die erbij betrokken zijn. Ik ben tot de conclusie gekomen dat deze mensen totaal onbetrouwbaar zijn, dat hun medicijnen totaal onbetrouwbaar zijn en dat hun ideologie waar het eigenlijk allemaal om draait iets is om je ernstig zorgen om te maken als je een mens bent die een leven in vrijheid en rechten op prijs stelt. 

Kijk, het is voor mij heel duidelijk. Ik volg mijn eigen pad en toevallig is dat een pad die miljoenen mensen volgen. Een weg naar vrijheid en geluk. Een weg ver weg van QR-tirannie en vaccinatiespijt. Ik zal niet zwichten onder de druk om mij te laten prikken. Ik ben bereid om alles te verliezen want ik weet dat ik mezelf nooit kan verliezen zolang ik trouw blijf aan mijn eigen moraliteit. Je kan met je voeten stampen en je zin afdwingen, maar het gaat gewoon niet gebeuren.

Ik heb mijn keuze gemaakt en elke dag dat er weer een bericht staat in de media over uitsluiting, tirannie, vaccinatieplicht en coronapassen word de juistheid van mijn keuze nog eens bevestigd en versterkt. Ik ben een rots in de branding. Je kan erop vertrouwen dat ik nooit zal zwichten. 

Mensen die het nodig achten om het leven van anderen te verwoesten omdat zij niet dat doen wat ze willen zijn mensen die je uit je leven moet verbannen. Dit zijn de kankergezwellen in onze samenleving. De echte psychopaten die hun wil opleggen en jou de schuld geven van de ellende die hun wil met zich meebrengt. Het vergt een bijzonder soort narcist om miljoenen mensen af te doen als “wappies”. Gekkies die achtergebleven zijn. Het is deze negatieve houding en dat afdwingen dat heel duidelijk onderstreept waarom het van belang is om in verzet te gaan. We hebben hier te maken met de kwade kant van de mens. 

De corona maatregelen zijn niet geboren uit liefde voor de mens en het verlangen om ze veilig te houden, maar ze zijn geboren uit een ideologie om ons te onderwerpen aan duurzame ontwikkelingsdoelen in een totalitaire controlestaat. Dit is geen uiting van liefde voor de medemens maar een liefde voor macht en altijd, maar zelf de uitkomst willen bepalen. Het is dit ziekelijke verlangen dat onze planeet kapot maakt. Zie wat de goede bedoelingen met mondkapjesplicht teweeg heeft gebracht. Dezelfde mensen die dit hebben gepromote schreeuwen nu het hardst over klimaatverandering. Heb je wel eens gezien wat er met die miljoenen weggegooide mondkapjes is, gebeurt? Die kwamen allemaal in de natuur terecht. 

Ik had dit weekend kunnen praten over wat er allemaal gebeurt in de wereld, maar ik doe dit elke dag. Elke dag weer kan ik hele bladzijdes volschrijven over de manier waarop de mensheid in een rap tempo gesloopt wordt, maar dit weekend blijf ik even dicht bij huis. Mijn eigen hart. Er was een tijd dat ik geloofde in een technologische toekomst waarbij mens en machine een gouden tijdperk zouden doormaken. De computers en machines zouden dan ons zware en saaie werk gaan doen en de mens zou vrij zijn om meer mens te zijn. De mens zou tijd overhouden om te ontwikkelen en zich op een meer creatieve manier te uiten. Helaas hebben de machthebbers op aarde een andere visie die zij willen opdringen. Deze computers en machines gaan ons niet alleen vervangen, ze gaan ook ons leven controleren en bepalen. Er zal helemaal geen vrijheid zijn of creativiteit. Er zal geen ontwikkeling zijn want een mens kan alleen groeien en tot bloei komen als hij in vrijheid leeft. 

Nee, dat is niet mijn toekomst. Een wereld van transhumanisme is niet de weg naar een beter mens zijn of een betere samenleving. We zijn zoals we moeten zijn. Spirituele wezens met een menselijke ervaring. Wij hoeven niet onze eigen menselijkheid of biologie te overstijgen in de naam van verbetering want er zal niets beters zijn aan een mens zonder compassie of creativiteit. Een leven in gevangenschap is een kleurloos en betekenisloos bestaan. Wij hebben geen modellen en duurzame ontwikkelingsdoelen nodig om ons te vertellen wat we wel of niet moeten en mogen doen. Wat we nodig hebben is liefde.

Dat is wat ontbreekt bij de mensen die het beleid maken en hun visie opdringen. Het zijn liefdeloze mensen geworden die nu hun wil opleggen. Ik zie het ook in het gedrag van mensen die meegaan in die gehoorzaamheid. Ze laten zich makkelijk verleiden tot uitingen van haat en afgunst naar anderen die zich bijvoorbeeld niet laten vaccineren. Waar is de liefde gebleven? Als je werkelijk wil weten hoe je een goed en duurzaam leven kan leiden dan is liefde het enige ontwikkelingsdoel dat je nodig hebt. Zou jij het milieu vervuilen als je liefde voelt voor dat milieu? Zou jij mensen dwingen zich met experimentele medicijnen te injecteren als jij liefde voelt voor hun gezondheid? Zou jij mensen uitsluiten van deelname aan de samenleving als jij liefde voelt voor hun vrijheid en rechten? 

Ik zal tot het einde der tijden blijven herhalen en het is zo onwijs simpel. Liefde is alles wat je nodig hebt. Ze hebben er liedjes over geschreven en heel mooi gezongen. Liefde is waar mensen naar verlangen en liefde is het enige wat wij echt geven. Liefde is ons enige bezit waarmee wij geboren zijn en waarmee wij zullen sterven. Wij zijn allemaal stuk voor stuk een uiting van liefde en het is door de fundamentele simpelheid van ons bestaan te omarmen dat wij terug kunnen keren naar zo’n uitgangspunt. We hebben ons van alles laten verkopen en laten aanpraten. Je moet dit en je moet zo. Dit is belangrijk en daar moet je naar luisteren. Alles wat je toevoegt aan het mens-zijn brengt ons alleen maar verder van wat het is om echt een liefdevol mens te zijn. 

Mijn pad is een weg naar devolutie. Het is jezelf ontdoen van al die toegevoegde dingen in het leven die totaal niet belangrijk zijn. Zaken die afbreuk doen aan de kwaliteit van het leven en je alleen maar afleiden en verwarren. Het is simpel bestaan dat ons gelukkig maakt. Een simpel leven waarin wij samen in liefde kunnen zijn. Al die regels en computers en mobiele telefoontjes die ons elke seconde van de dag volgen. Het leek allemaal zo mooi die technologie. Het had ons leven moeten verrijken en ons meer vrijheid moeten geven. Het dient het gemak toch?  Al die speledingetjes die je de hele dag bezig kunnen houden is niets anders dan ons van dopaminehit naar dopaminehit te brengen. Elke like op Facebook. Elk hartje op Instagram. We zijn constant bezig en opzoek naar bevestiging en gratificatie, maar we weten niet eens meer hoe het voelt om elkaar een hand te geven of gewoon te knuffelen.

Ik hoop dat steeds meer mensen inzien dat deze duurzame QR-toekomst ons niets anders dan hel op aarde bezorgt. Een hel volledig door ons eigen toedoen. Deze tijd is voor mij een nieuw hoofdstuk in ontwikkeling waarbij ik dat spontane en enthousiasme van het kind-zijn weer in mezelf ga opzoeken en terugkeer naar de basis in liefde en in authenticiteit. Ik hoop andere mensen te kunnen bereiken. Niet met mijn luidruchtigheid en mijn vlugge praatjes maar gewoon door te demonstreren hoe het is om in liefde en vrijheid te leven in een wereld die het je onmogelijk wil maken. 

Pin It on Pinterest