Het dagboek van Melissa Kampers – 7 en 8 november 2021

7 en 8 november 2021

De dag van en de dag na de grote protestmars in Den Haag voor vrijheid, liefde en verbinding. 

Ik kwam eventjes voor twaalven aan op Den Haag centraal en kwam gelijk in een substantiële mensenmassa terecht die zich richting het Malieveld begaven. De sfeer zat er meteen goed in.

Aangekomen op het Malieveld was het wachten op het startsein om met de mensenmassa aan de wandel te gaan. Forum van Democratie was goed vertegenwoordigd met hun tourbus, mobiele vrijheidscafe en de vele vlaggen. Thierry Baudet kwam de vrijheidsstrijders aanspreken maar luid applaus was gereserveerd voor de opkomst van Gideon van Meijeren die zich in korte tijd tot volksheld gemanifesteerd heeft. Na het aanhoren van hun protest toespraak werd met luid geknal en getoeter de mensenmassa die nu gigantisch was geworden in beweging gebracht.

Geen sprint maar voetje voor voetje gingen we vooruit. Ik gaf mijn ogen de kost en keek naar de vele protestborden, de diversiteit van de aanwezigen en hun creatieve uitingen. Wat een prachtig gezicht. Nog nooit heb ik zo’n diverse groep mensen bij elkaar gezien. Werkelijk iedereen was vertegenwoordigd en dat maakt duidelijk dat vrijheid en liefde alle onderlinge verschillen overstijgt. 

Het was nog wat om zo’n groep mensen in beweging te krijgen maar uiteindelijk kwam het prachtige zooitje ongeregeld toch op gang. Wat een machtig gevoel is het om door de stad van Den Haag te lopen schouder aan schouder met tientallen duizenden mensen die net als jij op zijn gestaan voor vrijheid, liefde en mensenrechten. 

Het werd uiteindelijk toch nog best een pittige wandeling. Ik denk dat we zeker drie uur in beweging zijn geweest en van die drie uur was ik drie uur lang mijn plas aan het ophouden. Het werd bijna een marteling maar ergens was dat een toepasselijk gevoel. Wij zijn tenslotte allemaal bereid om door de ellende heen te bijten voor een betere wereld. Zelfs als het ons alles kost. Wij zullen tot de laatste druppel bloeden voor vrijheid en mensenrechten. 

Terug op het Malieveld ben ik toch maar snel met de tram naar huis gegaan om mezelf te verlossen van de lijdensweg. Uiteraard zonder mondkapje met het openbaar vervoer want ik werk nergens aan mee. Gehoorzaamheid is in deze tijd het einde van vrijheid. 

Het heeft indruk gemaakt vandaag. In Amsterdam was ik er niet bij en de keren ervoor was met hooguit 5 duizend mensen. Dat vond ik toen al veel. Het is bemoedigd te zien dat de aantallen inmiddels behoorlijk zijn toegenomen maar het is nog niet genoeg.

Teveel mensen zijn weliswaar wakker maar nog niet actief. Dit is de stille meerderheid die het verschil kunnen maken. We hebben een kritieke massa aan bewuste mensen bereikt maar alleen door initiatief te nemen en daad bij het woord te voegen kunnen wij werkelijk het tij keren.  

Ik hoor van mensen dat het demonstreren geen zin heeft of dat het niet hard genoeg is. Ik zie dat anders. Ik zie het demonstreren en in grote getale opdraven als net dat zetje in de rug van zij die nog thuis zitten en de moed aan het verzamelen zijn om zich ook te verzetten en te stoppen met gehoorzamen. 

Te lang hebben we geleefd in een maatschappij dat gehoorzaamheid associeert met deugdelijkheid maar wat als je gehoorzaamd aan de ideologieën en agenda’s van anderen die indruisen met je eigen fundamentele opvattingen van wat goed en fout is? Is gehoorzaamheid dan nog een deugd of wordt het juist het kwaad dat je tracht te voorkomen.

Ik heb nooit zomaar dingen klakkeloos overgenomen in mijn leven. Niet als kind en nu nog steeds niet als groot kind. Ik denk graag zelf na en kom zelf tot de ontdekking hoe de wereld werkt en wat goed en fout is. Ik geloof dat wij in ons allen een moreel kompas hebben die ons de weg kan wijzen in het leven zodra wij dat doen vanuit het uitgangspunt van liefde. 

Wat ik in de wereld zie, hoe de Elite hun wil opleggen aan het volk, dat is alles behalve liefde. Dat is alles wat ik verafschuw. Ik geloof niet meer in een top-down manier van regeren. De Elite heeft keer op keer bewezen dat ze niet kunnen omgaan met de verantwoordelijkheid die macht met zich meebrengt. In een positie van macht moet je altijd uitermate terughoudend zijn in het uitoefenen van je macht wanneer het fundamentele vrijheden en mensenrechten treft en ik zie dat deze nu met het grootste gemak geschonden worden. Alles is in de naam van volksgezondheid maar iedereen met gezond verstand weet dat dit een excuus is om meer macht en controle te krijgen. Dat is tenslotte hun bestaansrecht.

Ik zie ook liefde in de wereld. Meer liefde dan ooit tevoren. Ik zie dat in de globale beweging die is ontstaan waarbij mensen zich beseffen dat onze vrijheden en rechten in gevaar zijn. In die zin denk en hoop ik dat wij nu wel het verschil kunnen maken voordat het straks te laat is. De technologie die nu gebruikt word om ons te onderdrukken en te controleren kan namelijk ook als doel dienen om een democratische volks revolutie te ontketenen en meer dan ooit kan dit nu op een vredelievende manier. 

Het is van belang dat wij ons steeds beter gaan organiseren zodat wij voor elk scenario een antwoord hebben en kunnen werken aan een fundament voor een bottom-up samenleving waarbij het volk ook daadwerkelijk een doorslaggevende rol speelt in de besluitvorming die de koers van de mensheid kunnen bepalen. Toch blijft ook in dit soort systemen het gevaar van de tirannie van de meerderheid bestaan en daarom moet ook ons bewustzijn mee ontwikkelen. Wij moeten weer duidelijk krijgen voor onszelf wat echt belangrijk is en mijn gevoel zegt dat dit liefde is. 

Als je bij alles kiest voor de meest liefdevolle keuze dan denk ik dat je een heel eind komt. Het is in ieder geval een goede basis om op verder te bouwen en ik denk dat wij dat als samenleving volledig uit het oog zijn verloren. Wij hebben onze spirituele connectie met de wereld ingeruild voor efficiency, systemen en modellen die ons de dienst uitmaken in plaats van ons leven verrijken met meer vrijheid en vrije tijd. 

Zodra een systeem niet de mens dient maar de mens het systeem dan is het tijd om de hele gang van zaken op aarde te heroverwegen en andere beslissingen te nemen dan die tot dit ongewenste moment hebben geleid. 

Wij leven in een tijd die ons de beste kans geeft om dat te doen en voor eens en altijd de menselijkheid in de mensheid veilig te stellen door juiste keuzes te maken die ons meer vrijheid en liefde geven. Als wij falen in onze poging dat zullen we langer in een samenleving gevangen zitten die ons ellendig maakt en onze connectie met de natuur verder verbreekt. Het is een ellendig en duister perspectief dat wij kunnen voorkomen door nu met al onze overtuiging en passie voor leven te strijden. 

Ik heb vaak nagedacht over het doel van het leven en ben daarbij nooit zo zoetsappig en zweverig geweest. Ik heb dat altijd vrij wetenschappelijk benaderd maar de wetenschap geeft geen antwoord op de meest fundamentele vragen en nu wij in deze fase van de mensheid zijn terechtgekomen is mijn doel in het leven plotseling zo ontzettend duidelijk geworden.

Mijn doel is om in liefde en vrijheid te leven en deze liefde en vrijheid ook aan anderen te geven en met anderen te delen. Het is in deze expressie van liefde en vrijheid dat wij groots kunnen zijn door gewoon klein te blijven. Het is de menselijke interacties en de glimlach op de gezichten van iedereen die er een feestje van maken terwijl ze met wijsheid en liefde de juiste keuzes blijven maken dat voor mij het paradijs op aarde is. Ik hoef toch niet dood te gaan voor zo’n bestaan? Elke seconde telt, we leven nu dus leef! 

Pin It on Pinterest